Detale, nic nie jest tak ważne jak one

Przede wszystkim chciałbym zwrócić Waszą uwagę na staranność wykonania. Ponad pięć lat wypalania na deskach daje mi możliwość nieobiektywnego, ale zawsze szczerego spojrzenia na efekt końcowy projektu.

Nie da się tutaj pominąć faktu, że kobieta z pierwszego planu wyszła po prostu pięknie. Fotogeniczna, bystre oczy, szczery uśmiech… nawet szalik ułożył się tak, jakby pozował do zdjęcia. Dostając takie zdjęcie do wypalenia od razu byłem zadowolony. To czy zdjęcie jest ładne jest najważniejszym aspektem tego czy na drewnie wyjdzie równie dobrze, bądź lepiej.
Oczywiście kluczowe jest zaangażowanie w wykonywany portret, ponieważ podchodząc do pięknego zdjęcia z założeniem: zrobię szybko, włosy jakoś tam smarnę, cienie lekko zaznaczę, żeby widać było skąd świeciło słońce, a szalika zrobię z jedną trzecią szczegółów, bo nie chce mi się tak dużo dziubać i kombinować, kilka niedokładnych detali, i tak będzie dobrze… Nie, nie, nie!!!

Deska ma powierzchnię 0,06237 m^2 (format A4), czyli praktycznie niewiele, kartka papieru, ktoś by pomyślał: Ile można pracować przy takim małym formacie? – A no można! Detale, cienie, włosy, tło powodują w końcowym rozliczeniu, że przy jednym portrecie, który chcesz wykonać szalenie dokładnie możesz spędzić nawet 15 godzin wypalając, robiąc przerwy i jedząc (bo inaczej się nie da, uwierz – sprawdzałem) przeciąga Ci się do 20 h. No i spać też niestety musisz.

Z piekącymi od dymu oczami, trzęsącą się ręką i zakwasami bardzo często możesz zapomnieć, że w ogóle wypalasz na drewnie i przysnąć przy stoliku.

Bardzo ważnej jest to, że dojdziesz do wprawy! Potrzeba tylko praktyki. Wzmocnią Ci się mieśnie ramienia, poprawi dokładność wykonywania linii, ręka przestanie się trząść i z wypalania na drewnie będziesz czerpał/a coraz więcej przyjemności, bo właśnie to, tak na prawdę jest najważniejsze, więc nawet jeżeli rozpocząłeś/aś swoją przygodę z pirografią i ćwiczysz godzinę dziennie bo boli Cię ręka, to nie zrażaj się. Trzeba od czegoś rozpocząć!